kayalar çarpýyordu deniz yurduna korsanlar çýkýyordu aðlardan kovalara boþanan bahar müdavimlerine rasladým ada mimozalarýnda açtým sana saçlarýndan ömür örgüsü yaptým Merlborn’e geç kalmýþ bir rötarlý uçak indi sen yüreklerden atlamýþ bir þövalyeydin tüm içtenliðiyle gazete okumaya çalýþan bir roman çocuðu raslardým avlusunda eski çaðlarýmýn yat o halde darma duman þehirlilerin gölgelerine edimsiz senin fotoðraflarýnda kaçýrdýðýn yüzyýllýk bir dünyaydý o sadece
yaklaþ o zaman ey ölüm kutsanan ilmek ilmek baþlýðým ben bir lise çocuðuyum amca sinemaya giderken bak bitti harçlýðým ruhumda ebedi bir kanca düþerken uçurumlardan býyýklarým terledi yasladým baþýmý yoksullara uykusuzdu astronotlar uzayda Sydney’de mola verdi uçaðýmýza kar yaðýyordu sen yaðýyordun tane tane topladým akþamlardan kalan sen deðilsin sokaðýmýza dönerken unuttuðum gençliðimdi o sadece
cengiz zorluoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Zorluoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.