seni düşününce..

seni düþününce
yollar
önce
daralýyor
sonra kayboluyor
uzayýp giden
yollarca
sadece
özlem...


seni düþününce
dalgalar
önce köpürüyor
sonra
devleþiyor
kýyýda
biriken
sadece
özlem...

seni düþününce
bahar
kapýda bir el
önce uzanýyor
sonra
çiçek çiçek dal...
duyulan ses
’’benim deðil’’

özlemim ben...

seni düþününce
zaman
yarý aydýnlýk
yarý karanlýk
sen
hem aydýnlatan ruhumu
hem yakan..

seni bir temmuz gününde düþlüyorum
bir sabah güneþi
yüzü
yaþama dönük

ben
bir günebakan
yüzü sana dönük...


seni düþününce
aþk
zaman
özlem
bir su avuçlarýmda..



24/02/2011
ödemiþ


Sosyal Medyada Paylaşın: