GÜNEŞİM DEN UZAKTA...

GÜNEÞÝM DEN UZAKTA…

Gölgelerden ýþýklara, ýþýklardan gölgelere bürünen,
Bulutlarýn ardýnda Güneþler var, Aþk’a gülümseyen ,
Bir ýþýk yüzümde yansýyan… sonrasýnda tekrar sönen…
Bazen tebessümümdür… gözyaþlarýmdýr bazen…

Güneþ olmadan yaþam olmazmýþ meðer,
Gücüm, Kuvvetim, Caným… Senmiþsin her þeye deðer,
Iþýklar yansýdýðýnda yüzeme, bulutlarýn ardýndan,
Ýçimde doðan umudum, hep söylermiþ meðer.

Mevleviler dönüyor aklýmýn içinde,
Güneþimin etrafýnda pervane…,
Heves mi bu yoksa Aþk mý içimde?
Bulutlarýn ardýndan yansýyan ýþýk gözlerime…

Seninle yürümek bu hayatta, el ele yüz yüze…
Güneþin ýþýklarýnda güller yetiþtirmek… birlikte…
Meðer yolumu bulamayýþým, bunca sene…
Güneþimin yokluðuymuþ, gönlümün bahçesinde…

Güneþimden uzakta, bulutlar var sadece,
Biliyorum… birde Sen varsýn ardýnda bulutlarýn…
Göstermediler Seni… Suçlu o bulutlar sadece…
Duyduðumda sesini, gördüðümde Seni, anladým ki uçmalýyým ardýna, tüm o kara bulutlarýn…

V.Ç.
Sosyal Medyada Paylaşın: