Ellerin ellerin ve parmaklarýn
Zambak gibi açar yüreðin,
Görünür ufukta aç kurtlar
Ýner üstümüze gökten bulutlar!...
El ele verince daðýlýr duman
Rakseder aþkýmýz,kimseye kalmaz meydan
Olacak ateþimizden göðe çýkan duman,
La demedikçe buluþuruz her zaman!...
Yavaþlar zaman,yüreðinden sýzan
Üveyik sevdasý beni derinden yakan
Camlar buharlanmýþ arkasýnda ben,
Ezilmiþ yüreðim seni beklemekten
Kalmaz kimseye bu hüzünlü alem
Ebedi kalýr bu alemde sevdasý olan
Korkmayýz biz aya karþý uluyan çakallardan,
Ensemizde hissederiz ölümün sesini taa derinden
Çabuklaþýrýz bu sevda ile yaþarken...
Elma yanaklarýn çok þeyler söyler
Anlar ve akar gönlünden bir his
Þehla bakýþlardan belli sendeki iz,
Iraðý yakýn eder küçük bir esiþ,
Kýpýrdar gönlümdeki sevdalar bir bir!
Neyleyim uzaktan bakýþmalarý
Oturup bir kýyýda koklaþmalý
Lale sümbül bir bir patlamalý,
Açmadan bizim eller ona uzanmalý
Canlanýr o zaman sevda kývýlcýmlarý
Kapama gözlerini bak bana doðru,
Parçalasýn içimizdeki tüm týlsýmlarý!...
Yýl:21.o4.2004
Saat:18.00-18.30
Yer:Kadýköy/Ýst.
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.