Vay Hasan abi vay!
Ne çabuk geçti yýllar
Senden sonra,
Bir dað gibi otururdun
Örsün baþýnda,
Kaçak yýllarda
Kafanda þapka,
Kilis’in çýkýþýnda
Polisler dolmuþ,
Akpýnar Tura
Sen oturmuþsun
Baþtan sayýlýrsa
Yedinci koltuða!
Arandýðýn halde
Bakmamýþlar suratýna
O gün sen
Baþkalaþmýþsýn bir anda
Köye geldiðinde
Babama,
Ammi biliyor musun?
Bu gün ne geldi baþýma...
Anladým ammi anladým,
Vallah’i Allah var
Yeni girdi hayatýma
Onlarýn gözlerini
Allah baðlamasa,
Alýp götürürlerdi
Beni yanlarýnda;
Ama bu gün bir baþka
Allah’ýn korumasý
Ýndi baþýma...
VAy Hasan abi Vay!
Neden beðenmedin buralarý
Býrakýp gittin bizleri...
Bir kýþ mevsiminde
Ortaokul üçüncü sýnýfta
Arkadaþlarýmda çizme,
Bense cýbýldak helde,
Elazýðýn çamur sokaklarýnda
Dönüp dolaþýrken,
Donan ayaklarýmý
Bir kahvenin sobasýnda,
Kurutup dönerdim
Okul pansiyonuna,
Yine bir gün ayný saatte
Pansiyona ulaþtýðýmda
Nöbetçi koþarak,
Geldi yanýma;
Al bu senin
Mutlaka uðra
Yarýn potaneye...
Galiba,
Bir koli gelmiþ sana,
Sevincimden uçtum
Ayaklarým deðmedi yere;
Ýple çektim sonraki günü
Ýlk ders,
Hocamdan izin alýp,
Koþtum postaneye
Aldým paketi elime,
Baktým içine,
Bir bot gelmiþ
Hasan abiden hediye!
O bot üþütmedi
Ayaklarýmý senelerce,
Isýnan ayaklarýmla
Sevinç geldi yüzüme,
O günden sonra
Gülücükler daðýttým herkese,
Vay hasan abi vay!
Neden býraktýn böyle beni
Senin açtýðýn gülücükleri
Senden sonra çok gördüler,
Soldurdular hepsini döktüler yere,
Ben de kýrýldým bir kere
Artýk gülmüyorum kimseye,
Sen olsaydýn þimdi,
Belki ortak olurdun derdime;
Vay Hasan abi vay!
Dönüp bakmýyorum Kilis’e
Davulcu ve zurnacý
Az mý çalýp söyledi
Son nefesinde bile
Gülerek gittin,
Sen eðlenmeyi severdin
Kýyak kafayla
BAzen uçup giderdin,
O halde bile
Cipe atlayýp
Baðlarý gezerdin...
Ben çok seviyorum sizleri
Artýk kimse ayýrmasýn bizleri,
Nedir bu dedi kodu,
Anlamýyorum nedir bunlarýn derdi,
Hepsi burda Güdemeni yeþili,
Bizimkiler niye uzaklaþýp gitti,
Benim bildiðim HAcý Burhan’ýn nesli
Böyle birbirini yememeli,...
Vah Hasan abi vah!
Yok artýk senin gibi biri
Peki ben kiminle paylaþýrým
Ýçimdeki dertleri,
Akrabalar bir garip ki
KÖtü günde
Kimse görmez halimizi
Ýyi günde olurlar
Kapýmýzýn eþiði;
Oysa sen,
En kötü günümde
Aramýþtýn beni;
O yüzümde açýlan sevinci
Yattýðýn yerden kalksan þimdi
Bulamazsýn Vallah’i...
Vay Hasan Abi vay!
Boþ ver sen þimdi bularý,
Oradaki yerin nasýl
Beðendin mi?
Yýl:24.04.2006
Saat:23.40-24.30
Yer:Çengelköy/Ýst.
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.