kimsesiz odamda soðuk kýþ geceleri,
Ürpertiyor beni sensiz anýlar.
Ne zaman uzatsam ellerimi bir umuda,
Anýnda boþ dönüyor ellerim...
geceler karanlýk geceler ýssýz,
Uzansa ellerim bir mum yakmaya,
Anýnda esiyor deli bir rüzgar,
Anýnda söndürüyor ümitlerimi...
Geceler karanlýk geceler ýssýz,
Geceler sahipsiz geceler hissiz,
Geceler uzun geceler durgun,
Geceler zalim,zalim geceler...
Akreple yel kovanýn tüketemediði geceler,
bir ömrü tüketen zalim geceler,
Üþümüþ yüreðim,üþümüþ dillerim,
Tükensin artýk bu uzun geceler diye heceler...
Kimsesiz odamda uzun geceler,
Anlatýr bana tükeniþimi,
Çaðýrsam bütün insanlýðý imdada,
Senden baþka kimse gelmez yardýma...
Kimsesiz gecemden uzun geceler,
tüketir beni kimsesiz sabahlara....
Gülþen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.