Aradýn, sordun mu ?
Dokundu mu yokluðum ?
Bana mý öyle geliyor yoksa...
Ben hep bekliyorum
Sen bilmiyorsun...
Galaksilerce uzaðýndayým
Gözbebeðim kadar yakýnýmdasýn
Nefes alýþlarýn okþuyor gözlerimi
Sen bilmiyorsun...
Bir noktaya düþüyor bakýþlarým
Saatlerce, sen varmýþ gibi bakýyorum
Farkýna varmadan tebessüm doluyor heryaným
Zannediyorum ki çok seviliyorum
Sen bilmiyorsun...
Her buz tanesini, eritiyor hayallerimdeki bekleyiþ
Þarkýlar bir baþka sesleniyor yüreðime
Biraz buruk, biraz hüzün olsada
Karanlýk gecelerde ýþýksýzken, tükenmiyor umutlarým
Sen bilmiyorsun
Minik bir sözcükle baþlýyorum seni yazmaya, herbir dize bir öncekini
Küçümsercesine daðýlýyor sayfalara, þiirimi okuyor yýldýzlar, susuyor ay, naz ediyor yakamoza
Sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun...
24 þubat 2011/nilgünkurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.