ilkin kirpiklerimden düþmüþtün sonra yüreðimden...
dün gördüm... yanýnda boylu poslu bir adam yanaklarýný okþuyordu elleriyle yanaklarýný daha birkaçgün önce ki dudaklarýmýn izini siler gibi oysa silinmeyecek ne çok yaþamýþlýðýmýz vardý...
sonra herþey silinir gibi oldu birden sonra kanatlarý kanatýlmýþ bir güvercin kondu omuzuma kaldýrýmlar uzarken tabanlarýmda öyle ki bir daha hiç kanat çýrpmamaya yeminli gibiydi
dün son defa gördüm ellerin bir baþkasýnýn ellerindeydi yüreðini bilmem ama... her þey öyle birden yabancýlaþtý ki gözlerime bir baþka diyardan yeni göçetmiþ mecburi sürgünler gibi akýyordum sokaklarda þimdi daha iyi hatýrlýyorum ki en son reklam panolarýna takýldýydý gözlerim herhangi bir trenin sesinde usulca kaybolurken eþkalim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.