Yangın Yankısı

Yangýn Yankýsý

günlüðüm oldun
yazmakla bitimsiz
daðýnýk dünyalarýmýn derleyicisi
gecesi derlenmiþ rüyalarýmýn
rüzgarý yoran o saçlarýna takýldý hecelerim
sar beni yangýn yankýsý ormanlarýna
kýrýlsýn ömrümün ayazlarý
kýþým olma alýn yaz’ým ol
hiçbir deniz yormasýn yüreðimizi

karþýmda doruðusun bütün güzelliðin
hangi ölümle oyalanýrsam oyalanayým
unutmam mümkün deðil akýþýný siyahlýðýma
kirpiðimde suya eðilmiþ bir serçe gibi
eðlenirken gülüþlerin
baþlar günlüðüm yazmaya
gölgelerin zift gibi bir acýmasýzlýða çekildiði vakit
göðe arkadaþ kýrlangýçlar vurulur beynimde
kýzýlca kýyamet
içinden bana bir ýþýk yak yol kenarlý eleleli
merakýnýn sonucu olmak istiyorum
herþeyinin sonu
örselenmek istiyorum düþlerinde
kov beni uzaklýðýndan
azad et yakýnlýðýna

aþk yetmiyor sana duyduðum hiçbir þeye
güzel yetmiyor
ben deðil senin var olma ihtimallerini
baþlayamadým seni yazabilmeye bile
günlüðüm oldun
yazmakla bitimsiz
aþk ve güzelden üstün
makamlardayýz sevgilim
ömrüm sesinin yankýsýný
toplayarak yapacak son bestesini

sayýkladýðým bir imkansýzlýktý geliþin
ama geliþin de geldi bak
tüm menzillerin sonunda
bana ömür boylu kucaðýný açar mýsýn...
doyamam bu ihtimalle yollar katetmeye...
yalnýzlýk küpeþtesine yaslanarak
el salladýðým son kara parçamsýn sen
sen
tren garlarýnda uyku veren sakinlik
otobüs garlarýnda zeytin ekmek çýkýný
ve ölümsüz huzurdur profilin
ne bir eksik ne bir fazla
bir ekmekle
bir maþrapa suyun
uyumlu mutluluðu gibi...

günlüðüm oldun
yazmakla bitimsiz
çocuklarýn toy ve beceriksiz ellerinde
mükemmel bir papatya
öyle güzel
mükemmel
sade
son parasýyla elma þekeri alan
bir yumurcaðýn coþkusu oldun

- seninle dolu yalnýzlýðým-

özlüyorum seninle uçurtma uçurmayý
ayný yolda yürümeyi paylaþmak gibi
hem uyumlu hem uyumsuz
ayný þarkýyý ayrý tellerden söyleyen
noktasýz bir keman ve bol es’li bir piyano gibi

ki senin yorumun:

’iki dönemli
iki ruh hali yalvarýþ ve isyan
ve sonunda kabulleniþ sanki
ve gidiþ...’

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: