Uzunca bir zaman,
Yavrucak yok aramýzda
Issýzca bir dað yamacýnda
Saçlarý alnýndan dökülürken
Vurdular hainler onu arkadan...
Elleri boþ deðildi,
Umutlarý yeni filizlenmiþti
Fikirleri kýlýç keskinliðinde
Anlaþmak için týrmanýyordu
Çukurca derelerden yamaçlara
Aldýlar Onu da çaktýrmadan;
Uyan yavrucak uyan!
Senin destanýný yazmayacaðým
Sevgini kalbimde taþýyacaðým
Ellerimle emekleyeceðim yolunu,
Adýný mermilerime kaydedeceðim
Silahýn artýk uyumayacak
Ardýndan aðlayanlarýn olmayacak,
Dereler kanýný dört bir yana taþýyacak,
Rüzgar sýcak nefesini çokça daðýtacak
Bülbüller kalan türkünü çaðýracak
Anan saçýyla baðlamanýn telini yapacak
Güzel kýzlar yayladaki pýnara uðramayacak,
Pýnarýn kaynaðý senin destanýný haykýracak!...
Adlarýný anmayacaðým haremilerin
Vurguncu talancý hilebazlarýn,
Yoruldukça dizlerime dayanarak direneceðim
Kavuþuncaya dek sana,koþacaðým
Gözün arkanda kalmasýn oðlum,
Baban kaldý geride göz yaþlarý çokça
Göðsünü siper yaparak bekliyor mezarýn baþýnda...
Yýl:24.04.1994
Saat:24.10 gece
Yer:Elazýð
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.