Ölüm var gardaþ ölüm,
Sanma ki alam benim
Ölüm var gardaþ ölüm,
Gelipte hiç gitmeyen kim!
Ölüm var gardaþ ölüm,
Soldu gölgede gülüm
Ölüm var gardaþ ölüm,
Sustu aðzým ve dilim
ölüm var gardaþ ölüm,
Bu evrende kral benim
Ölüm var gardaþ ölüm,
Çürüdü benimde kemiklerim
Ölüm var gardaþ ölüm,
Doymuyor kara topraðým
Ölüm var gardaþ ölüm,
Nedeyim dünya malýn!
Ölüm var gardaþ ölüm,
Gitti adem ve Muhammedim
Ölüm var gardaþ ölüm,
Rahman’dýr benim tek sevgilim!
Ölüm var gardaþ ölüm,
Dünü atýp bu günde kalayým
Ölüm var gardaþ ölüm,
Kimseye kalmaz yerim!
Ölüm var gardaþ ölüm,
Gençlik gitti sitemkarým
Ölüm var gardaþ ölüm,
Büküldü bel tevbekarým!
Ölüm var gardaþ ölüm,
Viran olmuþ bedenim
Ölüm var gardaþ ölüm,
Huzuru ala’da ben nederim!....
...........................
...........................
10.02.2004
ÝSTANBUL
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.