BENDE DEĞİLİM (Gülce Buluşma)

BENDE DEÐÝLÝM (Gülce Buluþma)

Yunus Emre buyurmuþ;
“Beni bende demen bende deðilim,
Bir ben vardýr, bende benden içeri.”

Ben beni yitirdim, sanma deliyim,
Bil ki aþk erinin divanesiyim,
Ne mehdiyim ne pir, ne de veliyim,
Sönmeyen ateþ’in, pervanesiyim.

Nazar kýldýkça,
Hayrete düþer gönül.
Kimine celâl, kimine cemâl görünür.
Kimisi inanýr olur mü’min kul,
Ýnanmayansa sefil.

Cümle âlem bilir, bende bir dert var,
Bilmiyorum neyin, mestanesiyim!
Meczup hale razý, sayýsýz fert var,
Var eden varlýðýn, ruh hanesiyim.

Hz. Ali Efendimiz buyurmuþ;
“ Beden ruhun atýdýr.”

Bedene can yakýþýr.
Her beden, bir can taþýr!
Can bedenden çýkýnca,
Beden topraða karýþýr.

Buldum cananýmý, gördü didarým,
Açýldý güllerim, güldü gül zarým.
Alýn yaðmalansýn, dünyalýk varým,
Riyasýz her sözün, has hanesiyim.

ALÝ GÖZÜTOK
7.02. 2011


Sosyal Medyada Paylaşın: