Aþkýnýn amâkýndan, hep korkan varsa bülbül!
Ne diye ötüyorsun? Terk et! aþksýz gülþeni
Gülde cevr ü cefâ var, demiþti sana sünbül
Ne diye bekliyorsun, kabrin eþksiz deþeni?
Kaç kez öldün dirildin, gölgesinde o gülün
Dönüp baktý mý bülbül! dökerken ecel teri?
Kanlar kustun topraða, þâhittir birkaç sülün
Gülzâra koymadý gül, bu kimsesiz makberi
Feryâdýný duydu da, çoban tâ Everes’te
Nazlý gülün duymadý; býrak ah u figâný!
Bilirim ahvâlini; kalbin bundan þikeste
Rûhuna kafes oldu, gülün uzun müjgâný
Çýrpýnma hiç beyhude! çýkamazsýn kafesten
Kanatlarýn takýlýr, kirpiklerine gülün
Vazgeç ey þeydâ bülbül! bu divâne hevesten
Ne sonu var ne suyu, girdiðin bu aþk çölün
Aþka teþnesin lâkin, bu kadar þekvâ niye?
Mevlâ’ya giden aþklar, fâni Leylâ’dan geçer
Âh bir bilsen bülbül âh! bu aþk sana hediye
Mecnûn aþk þarâbýný, dest-i Leylâ’dan içer
Soner Çaðatay 29 Ocak 2011 / Wuppertal
Kelimeler:
Gülþen: gülbahçesi
Gülben: güldalý
Eþk: gözyaþý
Þikeste: kýrýk, kýrgýn
Müjgân: kirpik
Þekvâ: þikayet
Dest: el