Boþa dolaþma artýk, Munzur daðýný bülbül!
Gülün orda deðildir! Çýrp kanatlarý göðe!
Tâ doðuþtan bahtsýzsýn, otur! kendine üzül
Küsme ey bülbül küsme! bir gül için feleðe
Her gece kova kova, gözyaþlarý döksen de
Deðiþmez kara bahtýn, her ümidi gayri kes!
Hak’kýn yanýna çýkýp, o boynunu büksen de
Deðiþmez alýnyazýn, bu kadar gözyaþý, bes!
Boþuna düþtün Soner! diyâr-ý Hindistân’a
Havvâ’ný yaratmamýþ, seni yaratan Hüdâ
Girme artýk ey Soner! aþk denen gülistâna
Orda ölmüþ, unutma! garib bülbül-i þeydâ
Gülistanlar bülbüle, taþsýz kabristân oldu
Var mý Allah aþkýna, yas tutan kara bir gül
Issýz çöller, uzaklar, Mecnûn’a vatân oldu
Var mý Allah aþkýna, özleyen tek bir gönül
Artýk dön yaralý bülbül! köyünün daðlarýna
Yüksek kayalara yap! yuvaný kalemlerden
Uçma! ey bülbül uçma! þu gönül baðlarýna
Kurtaramazsýn kalbi, hüzün ve elemlerden
Soner Çaðatay 26 Ocak 2011 / Wuppertal
Kelimeler:
Hindistan: Rivayete göre Adem yaratýldýktan sonra Hindistan’da bir daða inmiþtir. Havva da Cidde’ye.
Bes! yeter ( artýk)
Not: Birinci kýtada Munzur Daðý özellikle seçilmiþtir. Zira Karadeniz bölgesinin iklimi, Hindistan’ýn iklimine benzer. Her ikisi de yaðmurlu ve yeþildir.
Not: ,,Göðe çýrpmak’’, Allah’a kanat çýrpmak.
Gül: Burda kadýn