Ötme ey bülbül ötme! yoktur sesine sâdâ
Dolaþma bahçeleri, bir gül için beyhude
Bakmaz sana o güller, hepsi cemâle gedâ
Sen her gece gamlýsýn, gülerken gül âsude
Þarâbýna üzümü, hüzün baðýndan kestin
Hicrân gecelerinde, içtin gamla beraber
Boþalýnca eþkinle, doldu taþtý aþk testin
Gece duvara çaldýn, meyi câmla beraber
Boþ ver kessin baðbân, gülleri bir makasla
Sonbaharda esecek, birgün hazan-ý zaman
Geri kalan ömrünü, geçirme! bülbül yasla
Bu kadar sevme gülü! sonun vallâhi hüsrân
Hiç gülün olmadý ki, bir âþiyânýn olsun
Gurbet elde yaþadýn, hayâle dalýp dalýp
Hiç yârin olmadý ki, bir aðlayanýn olsun
Gözyaþlarýn damladý, ince kaðýda týp týp
Anlamadýn mý hâlâ, yok! iþte sana bir gül
Haydi hiç durma terket! þu gülþen-i cihâný
Eþin yaratýlmamýþ, tek ve yektâsýn bülbül!
Çýrpýnma boþa! gören yok hâl-i periþâný
Soner Çaðatay 26 Ocak 2011 / Wuppertal
Kelimeler:
gedâ: köle
câm: kadeh
âþiyân: yuva
yektâ: eþsiz
tek: yalnýz