Ýstanbul’da getirmiþ anam beni dünyaya. Baraj deposunda vermiþ ilk sütünü, Kraker,leblebi,bisküvi,inmeden kursaðýma Suyun yýkadýðý topraðý almýþým aðzýma. Boyalý bir evin bahçesinde oynamamýþým Ýlk oyuncaðým,kýyýlarda bulduðum, çakýltaþlarý olmuþ.
Çocukluk çaðýma girerken Göç etmiþiz memlekete. Ellerime aldýðým topum,çoraplarýmýn yumaðýydý. Birde çocuklardan sakladýðým,yuvarlak taþým. Bu yüzden,okul yolunu yýrtýk ayakkabýlarla tutmuþum. Platonik aþký,ögretmenimde bulmuþum, Çok sürmedi,okþarken kýzýnýn saçlarýný Kendimi yoksul sokaðýma vurmuþum.
Ülkemdeki çocuklar erken yaþta çalýþýr, Bende çalýþtým,hemde birden fazlasýnda. Küçükken hayalini kurduðum Iþýklý ayakkabýnýn, çýraklýðýný yapmýþým. Fuar yolunda,gondol ýþýðý altýnda Otoparkcýlýk’da yaptým Dengine gelsem bir hýrsýzýn Vursa yýðýlýrým oldugum yere. Anam geç anladý çalýþtýðýmý, Taki bir paket çayla tuttuðumda ev yolunu.
Gençlik’de biraz daha olgundum Arkadaþlarým meþgulken spor sayfalarýyla Ben okumaktaydým manifestosunu marksýn. Ýlk okuduðum kitabý hiç unutmam,maksim gorkinin anasý. Ciddi sayýlacak aþklarýmda olmadý,hiç bir vakit. Fakat hissediyordum yaþamýn agýr yükünü omuzlarýmda Ölü etiylede tanýþtým,mezar taþlarýylada Otopsilerde bulundugumda oldu,sarýldýðýmda aðlayan analara.
’’Ah istanbul yüregimi titreten kadýn kadar güzelsin’’ Sözüm ona sevmiþimdir,istanbulu. Kaçtýðýmda evimden onyedi yaþýndaydým Haydarpaþa’da on sekizim’de simit sattým. Sanatçýlarlada bulundum ayný masada Sabahladýðýmda oldý kadýköy sokaklarýnda.
yýllar sürüklerken peþinden bedenimi biraz yýpradýðýný hissettim derimin. Ýþin kýsasý,sevdigimde oldu be kardeþim. Buldugumda kendimi evlilik masasýnda Yirmi beþime basmýþtým,yada yakýndým.. Üstelik þimdilerde,baba’da olacaðým,
Anlattýðým kadarýylasýný, anlayacaksýnýz ki, Biraz yoksul yaþam sahibiydim. Þimdi oturur kara kara düþünürüm, Benden sonrasý,büyüyecek olaný, Yada yeþerecek ’’ÇINAR’’ý.... Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.