Haretinin Ateşi- Cantanem'e Mektuplar Serisi

Cantanem!
Öyle uzak yerlerdeyim ki
Elimi uzatsam elim yetiþmez,
Söz söylesem sesim gelmez sana!
Buralara güneþ pek uðramýyor,
Gökyüzünün en sevdiði renk gri,
Hüzün yaðmurlarý hakim gözlerimde,
Saçlarýmda karlar...
Yüzüm desen kurak toprak gibi derin çizgilerle dolu.

Esen her rüzgarda burnumun direði sýzlar,
Kokunu özledim Cantanem!
Seninle olan rüyalardan hiç uyanmak istemiyorum,
Tek avuntum çünkü o rüyalar Cantanem!

Bugün yine gri elbisesini giymiþ gökyüzü,
Artýk o rengarenk broþu takmýyor yakasýna.
Güneþle küs olmalý...
Oysa her yaðmur sonrasý,
Toprak kokulu parfümünü sürünür,
Yedi renkli broþunu takar,
Heyecanla beklerdi güneþle olan randevusunu.
Týpký benim seni beklediðim gibi...

Ne biçim yer burasý!
Sana selam yolladýðým kuþlar bile geri gelmiyor,
Aðaçlar yok,güller yok...
Sadece ,koca koca dikenler yükseliyor sana giden yollarýn önünde.
Seni çok özledim Cantanem!

Bazý geceler Ay ile sohbet ediyorum,
Bazen o da sýkýlýp, bir bulutun ardýna gizleniyor.
Korkarým ki bu gidiþle o da terkedecek buralarý.
Ýþte o zaman kapkaranlýk bir boþlukta kalacaðým,
Týpký yüreðim gibi...

Hani bir kibriti yakarsýn ve üflediðinde ateþ söner,
Sen beni bir kibrit gibi yaktýn ama üflemeyi unuttun Cantanem!
Ben hala sana olan hasretinle için için yanýyorum Cantanem!

Sessiz Peri



Sosyal Medyada Paylaşın: