AŞKIN ÖGESİ

Ýþbu kelâm ki bende, ben Canan’da bir zerre;
Harfbeharf tozuyorum; O’nu övmek üzere.

Tasasýz koþuyoruz tasa edilen ana;
Nedir nefsin gayesi, nefeslerdeki mânâ?
Belirtili dünyada belirtisiz bir hayat!
Ýmanýn inadýna sürüyoruz amana!
Tekdüze geçen her an sanma andan zayiat;
Bir nizam ki zamaný akýtýyor zamana!

Genleþen kâinatta, meramým; çiçek ve bal!
Sindirmeden söz kusmak; bana en büyük vebâl!

Gözyaþýna hükmeden derde dermân ideniz;
Aþkla vurur gözlere, yâre hâreli deniz!
Biz ki kendine menkul; biz ki garip bir âdem!
Toprakta kavilleþmiþ tek ruh iki bedeniz;
Amelleri katýnda yankýlanýr irâdem
Hayâlleri haybeden gerçekte kaybedeniz!

Bahtým karaladýkça ters yüz olsa ömrüm de;
Gizli özne olarak kalacaksýn ömrümde.

Dýþýmda döner âlem; içim ayrý bir âlem!
Canan’ýmdýr seyrimde; cana, biricik kalem!
Yanmak arýnmak mýdýr anlat bana yâ nârým;
Harý özünde tüten asla duymazmýþ elem!
Razýyým her çileye gece gündüz yanarým
Yeter ki hiç sönmesin gönüllerde meþalem.



20.01.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: