Nankör bir kurþun menzillenir ala þafaðýnda gecenin
Tahammülsüz çirkin silahtan teslim
Bir lahza bile dolmadan son ömründen,
Uzay emanet etti mermiyi göðsünden.
.
Bir anda zaman durdu.
Þeytanýn kuyruðu sýkýþtý, melekler haykýrdý.
Kâinat sustu, konuþamazdý.
Þahit olmamýþtý bugüne deðin,
Bir güneþin bir bedende çýrpýnýþýna.
.
Olamazdý.
Mehmetler ölmez, ölemezdi.
Yaþamla ölüm arasýndaki ince çizgiyi
Ortadan ikiye bölemezdi
.
Kuþlar dondu düþtü yere.
Birden durdu dallarý silkeleyen rüzgâr.
Havada asýlý kaldý aðaçtan düþen meyveler.
Zemzem dondu, akmadý.
Akan sadece Mehmet’in
Al bayraktan dökülen al kanýydý.
.
Birden, her þey birden oldu.
Birden ateþ düþtü Kaþyayla’nýn donan ciðerine.
Yaktý, kavurdu.
Birden gözlerden dökülen yaþlar kristalleþip
Yerlerde paramparça…
.
Aaah!
Taþ duvarlara sýçrayan bir damla kan
Aþina yüreklerde bir yara olarak kaldý…
KABILCEVZ ÞAÝRÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.