Ayný çarkýn ayný suyu taþýnýrdý her zaman
Ve hep ayný gösteriþ sabah sabah
Bir gün bunalýrým derdim. Olacakta oldu da
O iniltisiz erkende sildim bütün kirlilikleri
sersemlikten deðil apaçýk ayýklýktan
Kalktým sorumluluklarýmý yere çarptým
Öldüler bir açýk hava kahkahasý patlattým
Ve dost gözlüler ürkünç bir bakýþ belirttiler
Yüzlerine þu belirsiz tablo yeniden ve durmadan
Bense darmadaðýn fikirlerimle bir savaþa tutuldum
O bitmek bilmeyen þehvet duygusu yataðýmda
Toplumsal yargýlarý hiçe saydým
Bencillik baþlangýcýma daha gürce uzandým
Bacaklarým uzun kaldý dýþarý sarkýttým.
Sorumluluklarým geldi aklýma bir bir yüklendiðim
Hepsini hiçe saydým, korkmadan yere çarptým.
Artýk ölüler deðil mi ?
O ihtiþamlý çözümsüzlük yine bir bulut beyazlýðýnda
Rahatsýz etmeyin geç kalkacaðým !
METRUK ASAL ÝLENÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.