Kaybolurum yine sensizliklerde

bin kez desende gecelerimde
bir ömür sende kaldýðýmý
yine de mutlu olamýyorum yeditepede
sensiz geçirdiðim her aným
cehennem ateþine býrakýr beni...


omuzlarýna baþýmý yaslamadýkca
saçlarýna ellerim dokunmadýkca
mor düþlerimden öteye gidemedikce
uzaklardaki yüreðim, s ö y l e!..
nasýl mutlu olurum büyük þehrin yalnýzlýðýnda...


hüzünlerimi sarýp sarmalasam
avuçladýðým sevdanýn yangýnlarýnda
sen olurken gecelerime
damla damla yaþýn akar ceylan gözlerimden
mendilimin pembeliðine düþer hüzünlerim...


pencereden ýssýz sokaklarý kucaklarým
baykuþlarýn sesi kaçar kulaklarýma
yarasalarýn kanat çýrpýþlarýna düþer bakýþlarým
ürperir þafaðýn kýzýllýðý düþlerimde
görünmez çizgilerde kaybolurum geceye...


ah bir bilsen, yokluðun nasýlda yakar içimi
bin kez sevdiðini söylesende
ayazlarýn ortasýnda yanmýþlýðým kalýr...


kederlerim yalnýzlýðýma sitem ederken
kaybolurum yine sensizliklerde
sararýp solan yediverenlerin imdatlarýna
býrakýrým kendimi sevdasýna kurban olduðum yar!..



Bahar Tülay Kýran 2007


Sosyal Medyada Paylaşın: