akmaya baþlar çatýlarla seviþmek paltolu kendini beðenmiþ bir kýþta uzar içindeki durgun göl kasvetli düþünce uzar ayaklarýnýn ucuna kadar buzdan mavileriyle düþler keser içinin yanýþlarýný yanýlmak baþlar aðaçlarý seyrederken yumuþar topraðýn külleniþi serzeniþlerinde ellerinin yüzünün ve tüm bedeninin evlere küsmüþ bir sokaðýn sessizliðidir seni sevmek görgülü ve þakasýz büyütülen bir çiçek gibi
kendini beðenmiþ kýþtý ateþin bahanesi hafif ýslaklýðýnda kendini bitirdiðin günün dumanlarý savrulurken apartmanlarýn yaþanmamýþ o yalanýn hançeresi yýrtýlýrdý hiçleþirdin zaman gibi yaðmurun mahçupluðu sonra caddelerin yorgunluðu bir baþkasýný yorumlayýþýmýn aðlayýþýna kalýrdý...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.