re
DOST'LA HASBİHAL
Susmaktan çok yoruldum. Artýk bildiðin sesler hatýrýna
konuþ dilim…
Vakit gecenin yarasý… Gözümü açtým aydýnlý niyetinde. Gündüzlere sýðmayýnca, geceyi kabullenir oldum. Gecenin en karanlýk yerinden yarýnlara aydýnlýklar biriktirmekti amacým.
Aydýnlýðý gecenin zifiri karanlýðýndan biriktirmek, yarýnlarýma karanlýk ekmekti. Bildim; ama kulak ardý ettim.
Ve geleceðimin portresine kara bir çerçeve biçtim.
Bir ölümün ardýndan tutulan yaslara hep siyah eklenirdi. Ölü siyahla uðurlanýrdý. Ben hangi yanýmý öldürmüþtüm, hangi yanýmý her gün öldürdüm de bu denli siyaha büründüm?
Oysa tüm bildiðim siyahlar ayný beyazla kurþunlanýyor.
Ve cesedi hep beyazý gölgelenmiþ bir kefenle son buluyor.
Bir bir yok oluyorum. Yokluðum giderek “faili meçhul”lere sýðýnýyor. Kalabalýk bir sokak ortasýndan, günün en aydýnlýk anýnda vuruluyorum; ama nedense tutanaklarda sadece “faili meçhul” kalýyorum.
Pýlýmý pýrtýmý toplayýp saniyelerin gözüne çarpýyorum hece hece yalnýzlýðý. Saliseler geçiyordu üstümden, kruvazör niyetinde. Zamaný öldürmeye yelteniyordu içimdeki akrep. Oysa yirmi dört saatten yirmi dört yaraya ulamýþtým dünyamý. Yirmi dördü de içimi yaktý…
Bir bedende bir düzineyim Asrevya. Bir ruhta bin… Oyuncaklarla yaþama gülümsemek için geç bir zaman artýk. Þimdi cümlelerle oynuyor beynim. Bu oyunda hep düþüp kalkýyorum. Her yaným yara bere… Her yaným vurgun… Tehlikeli bir oyunda ölüm kalým savaþý vererek mutsuzluk diziyorum. Dizgim hatalý, harflerim kýrýk…
Kelimelerimin kapýsý aralý… Her an yazýya dönüþmeyi bekliyor içimdeki ses. Ne konuþacak kadarým ne de susmaktan yanayým Asrevya… Kendime tek muhalifim ben. Tezatlardan tezat beðenmem kendime. Kendim varken en karþýmdaki bile yandaþým olur. Bana karþý ben savaþýndan ölüm aklar beni. Ki hangi yanýmý tutsam ölümün kucaðýdýr zaten. Bir savaþsa yamaçlarýmdaki, biri yok olmalý biri kalmalý… Ýkisi de benim… Bana karþý ben… Ya ben ölücem ya da yine ben… bir yaným sadece sað çýkacak bu mübarezeden. Ölüm ardýnda, ölüm tadýndan koþturup duruyorum Asrevya. Yok, mu musalla suretindeki kelimelerden tabut ören?
Anlamý uzun olan bir cümle bulanýklýðýyým. Hangi kelime beni özetleyebilir ki? Hangi dil lisanýmý konuþur?
Ne demeliydi ki içim bunca yanmýþlýðý üzerine? Herkese ve her þeye raðmen yalnýz deðilim yalanýnýn ardýna saklanýp koyu bir yalnýzlýðý yudumladýðýnda, ne söylemeliydi? Onda acýyý dem tutturan hayatýna mý kýzmalýydý? Ya da bitmez tükenmez aðýtlarý mý diline dolamalýydý? Kimden baþlamalýydý aðýt yakmaya? En suçlusu kimdi bozulan hayatýmýn? En suçlusu gidenler miydi? Gitmeyip acý çektirenler mi? Bir bilinmezlik üçgeni arasýndan oradan oraya savruluyorum Asrevya. Kendime sorduðum sorularýn bile cevaplarýný bulamýyorum. Aþikâr deðilim. Hafi bir ömrün kalýntýlarýný taþýyorum.
Yine ben mi suçluyum Asrevya. Yoksa tüm konuþmalarýmý çalýp bana sadece susmayý býrakanlar mý?
Payýma bir son yazýlmýþ. Ne kadar didinsem boþ...Öyle geçti ki vakit..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.