Baðdaþ kurmuþ acýlar yan yana,þiddetli ateþ
hangisine yanaþsam iki büklüm yanan bedenim
yutkunurken bir bir boðazýma düðümlenen hýçkýrýklarýmý
boþalýrdý ýþýðý sönmüþ gözlerimden kanlý yaþlarým
rüzgarýn uðultusun da kaybolurdu sözlerimin anlamsýzlýðý
kaderin demir pençesine takýlýrdý,düþ kaçaðý hayallerim
“Sabýr” derdi týlsýmýný yitirmiþ sesim
içimin yýlgýn her þeyden bezmiþ yaþam çýðlýðý
adým adým süründürüyor karanlýklarýnýn dehlizlerinde
her kayboluþumda tarifi imkansýz bir korku sarýyor
dehlizler gittikçe artýyor ve ben ürperiyorum
omuzlarým bir gözyaþý kütlesiyle eziliyor
ve o çýðlýk guguklu saat gibi þaþýrmadan çalmakta
kamburu çýkmýþ yýllarýmýn vebali aðýr
üç beþ sadaka niyetine es geçmiþim isteklerimden
keþkelerim virüs gibi çoðalýrken,direncini yitirmiþ umutlarým
sarý bir mevsim düþer ömrümün yazgýsýna
daðýlýrým
karanlýðýn ilmeði dolanýr boynuma
nefesi kesilir baykuþ ötüþlü uðursuzluðumun
ellerimin içler acýsý sefaleti gülümser hain hain
mutluluðun bu aç sesleniþi büyüdükçe
kurban veriyordum ruhumu kendimden uzaklaþarak
her þey anlamsýzlýðýn içinde eriyip gitmekte
bir yangýn alev alev umutlar yanmakta
canlar mavi bir alev göðe uzanmakta
elem veren bir yangýn manzarasýydý bu
yýldýzlar yere inmiþ aðýt aðýt aðlýyorlar
bir yýldýzlarýn sesi birde yüreðimin dinmeyen feryadý
sac üzerine vurulan çekicin gürültüsü gibi
çýn çýn çýnlýyordu saðýr kulaklarýmda
bu ölüm yangýnýnda paramparça çýkardýlar beni
iþte saçým, cam keskini bakýþlarýmla gözlerim
iþte
sonunda susmayý öðrenen dudaklarým
bakýn! iþte orada her þeye inat atan kalbim
ve usumun cinnet geçiren gülüþü
çýkardýlar beni ya artýk ömür ellerimde kanlý bir verem
Güz Yapraðý sancýsý