ŞİİRİN SAVAŞI

Sen þiirle savaþa girdin mi hiç,
Yorgun gecelere hüzünlerini saðarak?
Gürzünü vurdun mu kelimelerin kalkanýna,
Kaybettin mi yüreðini aðlayarak?

Girdiði yürekte tek sultandýr o,
Sokulursa bir hýrsýz gibi en mahrem anýna?
Yorgun ömrün hayhuyuna bakmaz,
Bakmaz telaþla yoðrulan zamanýna…

Bazen pusuda yakalar seni,
En coþkulu bir dünyaya koþarken.
Prangalarýyla kuþatýr kimbilir kaç geceni,
Diriltir kelimeler seni bir boþlukta yaþarken.

Aþkta bir utangaç davet,
Savaþa gümbür gümbür sestir o.
Ninnilerde merhamet serper üstümüze.
Türkülerde dirilten mahzun bir nefestir o!..

Ben onun kanlý ellerinde yoðruldum,
Umudu da o öðretti bana, ölümü de.
Her gece önünde selama durdum,
Hayatý da o öðretti bana, dilimi de.

Satýrlarý bir tahammül teknesidir,
Yaþamak için ruhumu yoðurur.
Her gün yenilenen mucizenin sesidir,
Þiir her mýsrasýnda beni bana doðurur!..

MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın: