TEK GERÇEĞİMSİN
Yine hüzünlendim gecenin koyu karanlýðýnda,
Kalbimin çýðlýklarýna kulak verdim.
Yalnýzlýk yoldaþým, eþim, dostum,
Sarýp sarmalamýþ bütün ruhumu,
Býrakýn artýk yakamý, efsunlu düþlerim.
Tutsak ruhlarýn heyulalarý olan duygular.
Ruhum huzura, gerçeðe koþmak isterken,
Siz bana neler ettiniz neler.
Bir umuttu beni yaþatan.
Sonsuzu bulmak özlemiydi,
Ruhumu yakan, kavuran.
Yalan bu dünya, boþ idealler, hepsi bir rüya,
Bulsun artýk, ziyasý üzerimde yansýyan,
O uhrevi sonsuz hakikat.
Gerçek huzuru bularak kaybolmaktýr emelim.
Beni bana býrakýn, yalnýzlýðýmla.
Kendi dünyamdaki, mahkumluðumla býrakýn.
Bileklerimde çaresizliðin prangalarý,
Huzuru onda bulurum,
Belkide……
Umutlarým bir girdabýn sonsuz çukurlarýnda,
Kaybolup giderken,
Bir kabus gibi hayaller,
Biçare cesedimi de ardý sýra sürükler gider.
Ey kalbim, ruhum býrakýn artýk beni,
Siz olmadan belki bu beden huzuru bulur.
Anladým ki Rabbim sen yetersin bana,
Bütün yollar sana ulaþýr,
Gerçek iþte bu gerçektir,
Bitsin artýk beynimi kemiren buhranlarým…..
Birsin, teksin, sen yetersin,
Ey yarataným!
Sen ne kadar yücesin.
SAQU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.