14 şubat ayazı

-I-

bu sabah o çok sevdiðim; gül’ün dikeni batýyor içime
dilim kuruyor, diþlerim gýcýrdýyor, yanaklarým acýyor…

anlamýyorum (!)
dudaklarýmýn boþluðuna saklanýyor kýrmýzýlar
parmaklarýmda asi bir gurur!

her adýmda yok olan bir boþluk
ve her gülümsemenin deminde, seyirlik bir avare
unutamadým diye kendimi kandýrsam da avutmuyor anýlar


-II-

bugün kurþun gibi geliyor sokaklar üstüme
baþýmý nereye çevirsem ölüyorum.

saklýyamýyorum (!)
-kulaklarýmý-
içimi delecek o saðýr eden sessizlik

kemiriyor sebil yanlarýmý bu yanýk acý
aþk; bir kez olsun kýyýlarýnda tut beni
demirle yüzünü; yüzümün en al çukurlarýna

-III-

üþüyemiyorum (!)
sýrf sarýlýp öpemeyeceðim biri olmadýðý için

buz tutuyor parmaklarým
yalnýzlýða alýþýrým diye cebime bile sokamýyorum
yine de bir pelikan hüznüyle gülümsüyorum 14 þubat’a

beni son kez yalnýz býrak
nasýlsa bu yýl ayazýnda yaktýn son gemilerini
artýk umut edebiliyorum.

../


Sosyal Medyada Paylaşın: