Yine koyuldum yollara Çalý kesmeye gidiyorum. Ýyiden iyiye tutundum Kýzaðýma.
Sadece kýzak var ardýmda Bir de Karabaþ’ým, “Çemenli dürüm” koymuþ annem Azýðýma.
Kar diz boyu, buz tutuyor nefesim. Uzaklardan ses geliyor, uðultu var; Birden kurt ulumasý geliyor Kulaðýma.
Baltamýn sapý buz kesiyor, Yün eldivenleri takýyorum elime, Ellerimi ovalýyorum ýsýnsýn diye, Kar aman vermiyor Fýrtýna da dinmiyor “Dön gel” diye Bir ses yankýlanýyor Kulaðýma.
Sanki “ haydi gel artýk” diyor annem Usulca kulaðýma.
Kimseler de yok etrafta, Sadece Karabaþ havlýyor ara sýra. Üstelik üþüyorum da Korku da düþmüyor deðil hani Yüreðime.
Dönemem, çalý kesmem gerek, Yükümü yetirmem gerek, Ev buz gibi, bekleyenler var beni Sobayý odlamak için Çalý kesip, götürmem gerek Ocaðýma.
Hakký Yurtlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kul Hakkı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.