Mezarlığa Uğradı Yolum
Dün yine mezarlýða uðradý yolum
Bir kez daha hatýrladým ölümü.
Bir kez daha öldüm, ölmeden önce…
Yükselen sâlâ sesiyle irkildim birden,
Bir kiþi daha rahmetli olmuþtu, hemen,
’Mevla rahmet eylesin” kavlini müteakiben
Bir kez daha öldüm ölmeden önce...
Derken, yine kabre düþtü yolum,
Bir kez daha hatýrladým ölümü,
Sukuta uðradý sanki, saðým solum,
Bir kez daha öldüm ölmeden önce
Mezartaþýndaki yazý, takýldý gözüme
Tefekkür-ü mevt eylemek geldi özüme
Yine sarýldým hemen, elest sözüme
Bir kez daha öldüm, ölmeden önce…
Kitabedeki o yazý, adýmla soyadým;
Benden geçip, kendimi mevlaya adadým
Ýstinadgâh kýlýp, özümü Hakk’ka dayadým
Bir kez daha öldüm ölmeden önce...
Ne de zormuþ meðer, ölmeden ölmek,
Diri diri kabre girdiðini düþünmek
Hele bir de mezar taþýnda ismini görmek
Ýþte bir kez daha öldüm, ölmeden önce...
Meðer, o mezar amcam’ýn mezarý imiþ…
Yani sadece isim benzerliði.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.