susmanýn çýðlýðýný öðrendim resminle kime güldüysen onda býrakmýþsýn sesini kusursuzca aklýma taktýðým isminle görmüyorum yollarýmýn ötesini berisini
yürek atýmý bin yýllar yaþadým soluksuz yaranamadým bir türlü zamana zamansýzdým sýr gibi meydan okuyorum dünyaya kýnsýz güvendiðim yýldýzlar kýrýlýp dökülse de gözlerime
acý çöplüðümü daðýttý rüzgarýn þaþýrtýcý bulamadýn bende býraktýðýn alýmlý acýlarý ben bana yaþattýðýn acýlara bile kýyamadým paylaþmadým kimseyle avuçlarýmdaki gözyaþlarýmý sakladým þehre küskün çatý katýnda düþlerimin
sözlerinin caddesinde yürüyorum yalýnayak ýþýksýz sözcüklerin batýyor ayaklarýma kanýyorum usul usul kanýmla beslensin dilin sakýnma benden küfürlerini lüzumsuz ölmemem için gereken ne varsa yap bir tanem yakýþýklý bir iyimserlikle gidiyorum sendeki senden kendimdeki sana...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.