Gönlümün en günah yerinden taptaze yaralar sunuyorum gözlerine.. Oysa sana sevgili dediðim ilk gün ne umutlar serpmiþtim yüreðinin en kurak iklimine.. Affet beni can! Gülüþlerimi asýp arkamdan salladýðýn ellerine Gidiyorum.. Gidiyorum iþte Þahsiyetime küfürler kusarak Seni sevdiðimi unutarak gidiyorum..
Kahramaný olamadým en güzel masalýnýn.. Çünkü ben mutsuz sonlarýn babasý, Hüznün gayrimeþru çocuðuyum..
Gözyaþlarýyla tutunuyorum yaþama.. Yanlýþ anlama sevgili aðlamýyorum.. En son doðumhaneye býraktým ben gözyaþlarýmý.. Baksana doðarken bile aðlatmýþým beni hayata getireni.. Hüzün emmiþim 6 ay ana yüreðinden.. Bundandýr bana getirilen mutluluklarýn karþýlýðýnda hüzün kusmam.. Mazeretim çok ama gereði de yok. Gidiyorum iþte..
Gözlerinden yaþ emip gidiyorum.. En saf duygularýný çalýp gidiyorum..
Biliyorum.. Kabuslarým olup kan süreceksin gözlerime her gece.. Kelimelerimden mezar taþý yapýp Ruhuma küfretmelerini isteyeceksin okuyanlardan.. ”ama ben seni seviyorum” dediðimde Yüzüme tüküreceksin içtiðin tüm yaðmurlarý.. Biliyorum.. Ama gidiyorum iþte.. Dualarýnda ellerinin yere bakan tarafýnda ezilmeyi göze alarak Tüm karaktersizliðimle Gidiyorum..
Affet sevgili!
“Seni seviyorum…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
ONUR OGUZ AKCAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.