Dört Mevsimin Belası

Ey rüzgar;
Sen gün batýmlarýna katlanamazsýn,
Büyür büyür de bir yerlere sýðamazsýn,
Keder üstüne keder eklersin,
Sen yine de gerçeði göremezsin!..

Hüzünsün;
Ýki gözüm deðil kara yazýmsýn,
Seninle olamam, dostluðuna kanamam,
Sen dört mevsimin belasýsýn
Sendeki bahara inanamam...

Acýyý büyütür, sevinci küçültürsün.
Sende gerçeðin beli kýrýk, yalan baþ tacý;
Haramý çok seversin, kul hakkýna bayýlýrsýn,
Yedikçe yersin, doymazsýn!

Dinden-imandan dem vurup
Kuran’dan, Allah’tan korkmazsýn.
Benden çalar ona verirsin,
Ondan alýr cebine koyarsýn;
Gözün aç, yüreðin aç, doymazsýn...

Sömürmektir, çalmaktýr tek baþarýn
Yüzünde kalýn bir astar,
Yaptýðýndan utanmazsýn
Gâvur deme sakýn kimseye!
Sen gâvurdan betersin;
Ýnsanlýðýn yüz karasý,
Sen Tanrý’nýn kulu olamazsýn!..
Ey rüzgar!..

Ankara/11.02.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: