Günlüm kimsesiz ama çýðlýk çýðlýða baðýran bir susukunluk
gözlerinin ýþýðýna muhtaç kalan bir gönül
ucsuz bucaksýz bir gönül sessiz sedasýz br gönül
dudaklarýmda hiç bitmyen sensiz türkün
yüreðimden hiç azalmayan cehennem alevinden daha sýcak bir sevdan var
bazen ayrýlmayý düþünmek bile seni sevmekten daha zor
o yüzden seni sevmenin ne kadar kýyametli ve ne kadar çýkarsýz bir yol olduðunu öðrendim
bazen çekip gitmek en doðru yol olduðunu sanarýz
bazen de giderken unutmaktan çok korkarýz
ozaman ne unutmayý göze alýr ne de gitmeyi isteriz
gözlerin gözlerime deðince ne kendime gelebiliyorum
ne de senden vazgecebiliyorum
elimi tuttuðun ilk günü hatýrlýyomusun kendime gelememiþtim
ne kadar heycanlýydým evet ilk defa senin elini tutuyorum
ilk defa seninleyken evet iþte ben buyum dedim
çünkü sen cok dan daha güzelsin çünkü sen benim beyaz gülümsün
nerelere kadar gelmiþtik oysaki kimsesiz boþ bir romandan
kendi hikayemizi yazýyoruk sadece sen ve ben olacaktý romanýn adý
evet sadece sen ve ben sadece sen ve ben....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.