Kuþlarýn yuvaya dönme vakti
Gün batarken ay doðuyor geceye
Bir incir kuþu gibi havalanýyor yüreðim
Güneþin yoluna düþüyorum
Aþýyorum Toroslar’ý
Süzülüyorum nehir boylarýndan
Nasýl basarsa karanlýk sessizce ovalarý
Sana geliyorum an be an…
Bekle beni incir aðacý
Bu gece konuðun olacaðým
Dalýnda esmerleþen ballý incirler
Dilinden düþen sözcükler gibi
Yüz yüze doyasýya söyleþip seninle
Seviþmelerin tadýna varacaðým,
Bilmem b/aþka ne denir;
Olgunlaþan incir bütünüyle yenir…
Ay gecede üryân, suç deðil
Bir kuþun gelip dala konmasý
Sevdaya boðulmuþken her yan
Yasasýdýr ezelinden doðanýn
Aðacýn kuþa meyvesini sunmasý
Sayýlmaz aþka ihânetten,
Sayýlacaksa geceden tezi yok
Ýkimiz bir sürgün olalým cennetten…
Þaban AKTAÞ
10.02.2011