Kalkýnca sað yanýmdan, Bismillah deyip hergün, Akla sen düþeceksin, Rüzgar perde arkasýndan seni getirecek. Adýmlarým, uyandýrmayacak hayalini. Odadan çýkýnca çözülecek, dizlerimin feri Ve Gözlerim, yalnýz yüzümü yýkarken ýslanacak.
Özüm küserken sözlerime, Senden sonra gelen sözlerin hükümsüzlüðünü duyuracaklar çakma þiirler Þairler, sensizliði sevmeyecekler...
Fýtrattan gülmek çýkarsa, güneþsiz kalýr cismim. Ýsmim, dilinde mana bulur. Adamlýðým peþkeþ çekilir, sahte kahkahalara, Erkek bir fahiþe olurum, bir baþkasýnýn dudaðýný öperken.
Ama... Ama hasret sararsa bizi ? Dilsizler bize kýzarsa ? Susarak özlemek, bir çok densize verilecek bir cevapsa...
Rabbim; Ellerimi sana açtým.. Kulunun gidecek bir yeri yok. Senin de kuluna çekemeyeceðinden fazla yük vermeyeceðini bilir. Nefsim Derdime yüklenir. Yüküm kalbime. Nefsimi kalbime sokma Yarabbi... Sosyal Medyada Paylaşın:
ferromuratti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.