BAHARA BEŞ KALA

Bereketli günlere gebeydi yarýnlar.
Tutunacak dalý kalmayan soðuklar,
Sinesine çekilmiþ nemli topraklar,
Ölü topraðý serpilmiþçesine durgun;
Yufka yüreðiyle, anne þefkatiyle,
Gelecek baharýn yolunu bekliyordu.
Güneþli günlerin özlemiyle yanýyor,
Binlerce tohuma analýk yapýyordu.

Minik bir tohumun inlemeleri duyuldu,
Üzerindeki tonlarca aðýrlýðýn altýndan.
Yavaþça baþýný kaldýrdý, doðruldu yerinden;
Bir filiz, bir filiz, bir filiz daha...
Onu gören tüm tohumlar birer birer fýþkýrdý.
Görücüye çýkmýþ kýz gibiydi,
En güzel elbiselerini giyen daðlar;
Göðsünde taþýdýðý nadide çiçeklerle,
Sevenlerine koþuyordu.

Ninem gözlüklerini aþaðý indirmiþ,
Gözlüðünün üzerinden bakýyordu.
“Toprak, kadýn gibidir,” dedi.
Ýlgi ister, sevgi ister,
Sevdi mi tam sever,
Ne kadar iþlersen, o kadar verir,
Okþadýkça un-ufak olur, erir erir...
Eðer ki bilirsen iþin sýrrýný;
Sen bir istersin, o, on verir.

10.02.2004

Sosyal Medyada Paylaşın: