yeti...

ne çok sevmiþtik
ay ýþýðýnýn
gülcemal/imize
þavkýmasýný...

ne çok sevmiþtik
ýþýl ýþýl derinden gülümseyerek
dünya/yý özümseyen
gözlerimizi..

ne çok sevmiþtik
yaralarýmýza berelerimize
raðmen gülmeyi
umarsýz masum
sabiler gibi...

ne çok sevmiþtik
kurtlarla kuþlarla
karýncalarla
dahi hasbihalde
olmayý ...

ah !
ne çok
yitirdik
yaþam denen hengame
içinde
yeti/lerimizi...



T.S.





Sosyal Medyada Paylaşın: