Doksan dokuz’un son aylarýydý, Son bahar çýkmýþ, kýþ ortasýydý, Kar yaðýyordu taa tepemden, Yaðmur yaðýyordu, Þimþekler çakýyordu gözlerimden Bir çýð gibi düþüyordu saçlarýmdan yanaðýma doðru. Aðlamak istediðim zaman aðlýyamýyordum abi, Sanki bir kýlýç gibi, Hançer gibi dalýp çýkýyordu derinden Ciðerim sökülüyordu, Yüreðim yanýyordu, Ben korkuyordum abi. Korkuyordum aðlamaya, Ben diþlerimi sýkýyordum.
Üstümde bir kocuk bile yoktu o zamanlarý, Býrak kocuðu, Sýrtýmda düðmesis gömlek, Dizimde yýrtýk pantolon Ayaðýmda lastik ayakkabýmla avunuyordum abi, Çorabým bile yoktu. Ayaklarým yapýþ yapýþ oluyordu abi. Kapý kollarýný da tuttuðum zaman, Ellerimde kalkmýyordu, Yataðýmda buz tutuyordu, Cam gibi kýrýlýyordu abi, Cam gibi kýrýlýyordu. Aðlamak istediðim zaman aðlýyamýyordum. Ben korkuyordum abi. Korkuyordum aðlamaya, Ben diþlerimi sýkýyordum.
Þimdi soru soraným bile yok benim. Neyin var senin diyende yok. Neden diþlerin sýktýn diyende yok. Bir tek týrnaðým vardý abi. Týrnaðým. Þimdi ona da güvenim yok Söylesene abi.1? Söylesene..! ? Þu hayallerim, Þu umutlarým boþamý gidecek, Suya mý düþecek, Yoksa, Yoksa iki bine mi girecek abi söylesene. Yok abi yok. Boþ ver, Sen üzülme. Ben alýþtým buna, Aç kalmaya da, Susuz durmaya da alýþtým ben abi, Nasýl olsa gelen arattýrýr diyorlar gideni, Býrak..! ? Býrak kalsýn kaldýðý yerde abi… Bu acýlar aðlamakla geçer. Artýk korkmuyorum ben, Korkmuyorum aðlamaya, Korkmuyorum aðlamaya abi. Ben artýk diþlerimi, Diþlerimi ben sýka sýka aðlýyorum abi. Diþlerimi, Diþlerimi ben sýka sýka aðlýyorum abi, Sýka sýka aðlýyorum abi. Abi, Abi…
Ýhsan Taþdelen Senarist Þair Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan Taşdelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.