Küçüktü,çocuktu daha, Büyümek isterdi! Ama hayatýn gerceklerini, O nerden bilirdi?
Babasý hep kýzardý, Küçükken aðýr iþler yaptýrýrdý! Sen ADAM olmassýn derdi! Ama buna o minicik yürek nasýl dayanýrdý!
Büyümek istiyordu,hýrslýydý! Çünkü büyüyünce, Babasýnýn karþýsýna cýkacaktý, Diyecekti! Bak ben büyüdüm ADAM OLDUM diyecekti!
Büyüdü! Okudu! Kendi gözünde ADAM olmuþtu! Babasýna gidecekti!
Ama o okurken,büyürken babasýndan habersizdi! Ne eve uðrardý ne hal hatýr sorardý! Köyüne yýllar sonra gitti, O yokken babasýnýn öldüðünü öðrendi!
Annesi oðluna dediki! ADAM olmak kolay mý? Sen ADAM olmadýn,olamayacaksýn! Ne yüzümüze bakardýn ne hal hatýr sorardýn! Bir hiç uðruna bizleri yok saydýn
Sonra ADAM olmadýðýný anladý! O ADAM olmadý.... OLAMAYACAKTI.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
son_sonbahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.