LEYLİFER

Ne isem öyleyim ben Mevlâ böyle yaratmýþ
Yüzümü baþka renkle boyamadým Leylifer
Yaradan gözlerine bir büyülü sýr atmýþ
Bin yýl yüzüne baktým doyamadým Leylifer

Sevda daraðacýnda girsem bile sýraya
Ne kalbimi satarým, ne veririm kiraya
Gamzelerini bastým içimdeki yaraya
Baþka bir reçeteye uyamadým Leylifer

Yüzünün kâinata dokunduðu yerdeyim.
Ölünün yaþamaktan yakýndýðý yerdeyim
Hasret türkülerinin okunduðu yerdeyim
Sensizlikte baþka ses duyamadým Leylifer

Bu koskoca þehirde yapayalnýz biriyim
Hüzünlerle yoðrulmuþ aþkýn alýn teriyim
Gözlerim açýk diye sanmasýnlar diriyim
Kaç defa öldüðümü sayamadým Leylifer

Buralara kar yaðdý, hastayým, üþüyorum
Saçlarýnýn ucundan boþluða düþüyorum
Her sabah ezanýnda kabrimi eþiyorum
Kendimi baþka yere koyamadým Leylifer

Yokluðunu baðýþla, ýþýðýný kerem et
Gecelerime süzül, gündüzümü irem et
Ey bakýþlarý büyü, ey gülüþü keramet
Varlýðýndan bir lâhza, cayamadým Leylifer

Mustafa BÝLÝR (Aþýk OBALI)
Sosyal Medyada Paylaşın: