Şahdamarıma Oturdu Zaman

Þahdamarýma Oturdu Zaman

aðaçlar küserdi havalara
sokaklarda suskun bir gri
sadece benim bildiðim
çok farklý bir
hayata tutunma þeklidir
gözlerini düþünmek
aðaçlar aðlayýþýmý paylaþmýyor
sokaklar nisana özlemli
ben yalnýzca seni seviyorum

uzaklaþýrým buharýndan
hayat sandýðýn nefes almalarýnýn
ürkünce ellerimin küstah cesaretinden
þehri benim için býrakmak istemeyiþin
ve uzun uzadýya uzaklaþacaðým
meraklý mesafesinden gerçeðe kör bakýþlarýnýn
eþlik etmeliydi zora koþtuðun rüzgar
þarkýlarýn alabildiðine cesur
alabildiðine sade akýcýlýðýna
þahdamarýma oturdu zaman
daima sürüþünde gidiþinin...

þehirler boyu eksildim bütün kalabalýklardan
çocukluðumu tanýyýnca bütün aðaçlar
çekildim güneþin dokunduðu pencerelerden
gülüþlerimin sonsuz içtenliðinden ürkünce
hayat sandýðýn öyküsüzlükler illeti
ve ceketimin iç cebindeki not defterinde
boðazýmda düðümlenen sabah ayrýlýklarý
hiçbir þehir sarmýyor artýk gözyaþlarýmý
hiçbir söz
hiçbir anlam
hatta boþluk
nihayetindeyim sonsuzluðun bile...

denizler umutlar için vardý
yollarýn bittiði yerde bitmezdi yürümek
düþüncelerin çaresizleþtiði andaki sabýr
sevmek için yaþamak
naftalin kokulu sandýklardan öðrenilmiþ yargý:
’zaman geçer
yaþlanýr bileklerindeki öz su
anýlar
kumaþý eprimiþ bir gömlek gibi
duracaktýr þimdilerinde
o þimdilerse hiç bitmeyecek
þimdileþecek bütün yarýnlarda...’

aðlayýþlarýmýn tonundan ürkeceksin
zamane yýldýzlarýna kanýp þu meþhur göðün
çocuk kalmak özgürlüðü yormaktýr oysa
bütün doðrularýn vicdanýný
isyanýný en basit hüzünlerin bile
mutluluðun hayata boyun eðiþini...

nihayetindeyim sonsuzluðun
ütünce yalandan doðrularýn kaný
bir nebze de olsa hayatýn sýradanlýðýný
þahdamarýmda durdu zaman kendi kendine
ve yalnýzca sen gidince anlamlýdýr yollar
þehirler kötü kaderlerine razý
gidiþinde sadece ben yokum
acemi ölümler öðrensin diye zamanýn sonlanýþýný...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: