Hayatýn çok evresindeydi ihanet, Her yaþýmda hepsini gördüm… Ýnsanlar için bir þeyleri harcadým, Hayat uðruna nice insanlar. Hiçbir þey umurumda deðildi senin kadar…
Erken yitirdim sevdiklerimi Gördüm hayatýmýn en derin çiziklerini Mutlu olduðumu sanýp aldandým Oysa hüzünle karýþýk acý yaðýyormuþ bu mevsimde Bense hep ýslandým!
Her yeni þey yeni bir baþlangýç denir ya Ýnanmayýn! Ben bitiþi de yaþadým… Üzüldüm, kýrýldým, aðladým; Siz hâlâ ikiyüzlü zannederken insanlarý Ben diðer yüzleriyle de tanýþtým! Sanmayýn masumlar… Sanmayýn sevgi dolular, Ne ihanetler çýkaracaklar ceplerinden bekleyin! Dibine kadar doldurmuþlar…
Þarkýlarla mahvolursunuz Þiirler yazarsýnýz Üstüne bir de sigara yakarsýnýz ki Sanki hayatýn son dakikalarýný yaþýyorsunuz… Ýçinize birikenler öyle bir hal alýr ki Yüreðinizden geri döner yuttuklarýnýz Kusamazsanýz kývranýrsýnýz Kusarsanýz da ortalýðý batýrýrsýnýz… Eninde sonunda; iki damla yaþ düþer O gözlerden… Aðlarsýnýz! … Oysa düþündünüz mü niye bunlarý yaþarsýnýz? Niye acý çeker, sýzlanýrsýnýz..? … Bir hiç uðruna! Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.