Köyüm

Köyüm dedim aðladý daðý taþý.
Çoðu gitti azý kaldý emmilerin.
Burda yaþamýþ aðalardan birçoðu
Sirkati,hep çýrptý çaldý emmilerin.

Yýllar geçti köyüm az daha ýradý.
Okuyan gitti bey olmaktý muradý.
O yetiþtirdi þehirliye yaradý.
Þehirden villalar aldý emmilerin.

Ýþçisi var,memuru hakim savcýsý.
Yaman olur benim köyümün avcýsý.
Meþhurdur dedikoducusu,kovcusu.
Konuþurken dili baldý emmilerin.

Karatavuk,zuppan bir de turacý var.
Tandýr bazlama piþer kara sacý var.
Yolun gözleyen ana baba bacý var.
Gelsin diye haber saldý emmilerin.

Þimdilerde garip kalmýþ yasta köyüm.
Unutulmuþ hem topraðý hasta köyüm.
Cumhuriyetle doðdu ayný yaþta köyüm.
Çetin rüyalara daldý emmilerin.

Dün uðradým sessiz kalmýþ bir vaveyla.
Konuþacak kimse yok,konuþtum ayla.
Gittim ah ile ,oh ile,döndüm vayyy’’la
Dut dibinde ayný haldi emmilerin.

Ne diyim daha,neyi kalmýþ köyümün.
Çoðusunda yok,dünü balmýþ köyümün.
Her tarafýný hüzün almýþ köyümün.
Yine ayný,dili laldi emmilerin.


Sosyal Medyada Paylaşın: