Kime muþtulanmýþtý
çýðlýklarýn manifestosuyla kadýn.
Dik duruþu nedendi ellerinin arasýndaki saklý baþýyla.
Aðzý dil vermezken,
hangi mavi düþlere savaklanmýþtý seviþgen yüreði.
Gözlüyordu
çaresizliðine üþüþecek günah meleklerini.
Kanatlarý düþtüðünde
kurumuþ köklerinden kurtulan
harlý nefeslerce
yoklanacaktý ruhundaki mahrem teni
ve
her pervasýz tutumda
demosunda kalacaktý yüzlerce kez ölüm isteði.
Ardýndan
her dilde isminin okunduðu
bir tarihe basacaktý müebbet fermanýyla.
Soru sormuyordu artýk kendine,
sönsün istiyordu hiçbir iklimi giydiremediði arzusu.
Dili inkâr etse de
biliyordu
peþine mumlar yaktýðý,
ödünç düþlerine kulaç attýðý
gönlündeki faili.
Umut iþlendikçe hücrelerinin en kurak baðýna
isli aynasýndan bakýyordu
kör bulanýk yüreðine hapsettiði varlýðýn cebine.
Unutmuþtu katran yüreðin kendisinden aldýðýný,
tek rengin sýrtýnda
ýslak umutlar zavallýsý olarak
fitil fitil çýraklýk yaptýðýný.
Gene aldanmýþtý þen zamanlý hayata.
Kanamýþtý yanlarý gel-gitlere gömülen kalplere
Yenilgisini yazýyordu
ödül saydýðý koynundaki ölüme.
Þekillenen yaðlý ipteki üryanlýðýyla
ölçülüyordu
romatizmalý düþlerinin promili.
Konuluyordu
ayak ucuna damgasý.
Cilvenaz yürekti taþýdýðý huyla,
Temizlenip paklandý, kýrk tas suyla.
Zekeriya Duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.