Yirmi Dört Saatler

I

karýþtýlar yirmi dört saatlerim
yirmilerin sonunda

vakitlerdir delirmiþ akrepte gözlerim
vakitlerdir taylar misali
gök kubbemde fýr dönen
hatýralar

þiir
yorulan taylar mýdýr
þiir midir geride kalanlar


II

sabah saat sekize beþ yaþým geçiyor
ama hava karanlýk
birer kasvet kuyusu beþ yaþýmýn gözleri
içli zavallý bulanýk

ve dünya içinde dünyam
ev içinde ev
gül kokuyor orada
anne kucaðý

anne
gece yarýsý aydýnlýk

gece yarýsý Azrail uykulara uzuyor
sabah saat sekize beþ yaþým geçiyor
sokakta kapýlar baðýrýyor
sýra-sýra tahta kapýlarý evlerin
çýðlýklarý kanýyor gözlerimden içre
boðuluyor ufacýk yürek
birden tanrý gürlemesi
bir yeryüzü þimþeðinin intiharý belki
parçalýyor tüm rüyalarý
ve aydýnlýða dek korku
aydýnlýða dek fýsýltý

III

adý Ferhat
düþmüþ deniz sandýðý gözlerin ardýna

’ferhat
can ferhat
býrak yavrum aðadýr
o denizlerin sahibi
yazýk olur yavrum sana
öldürürler bir gün seni’
demiþse de annesi ve korkusu
dinlememiþ kalbi

ver bir gün açýlmýþ
deniz sandýðý mavi gözlerin önünde
gayrý þiþmiþ yüreði
patladý patlayacak

saat sekize beþ yaþým geçiyor

þimdi terk edilmiþ bir harabe
ve bir acem halýsý
terliyor korku
terliyor bir bedende iki çýplaklýk
taylar geçiyor
kuyruklarýnda kötülcül yýldýzlarla

Ferhat titriyor
yerde bir avuç kýzlýk kaný
alýnacaktýr elbet kaný
bunu biliyor

ama biliyor aþk yürekten
ayrý bir yürektir
aþýk için ölüm
bu yüreði yitirmektir

IV

ve devir aðalar beyler devri
þimdi olduðu gibi
ölüm onlarýn emri

bir harabede dökülen ince kan
evimizin tahta kapýsý önünde akan
ferhatýn kaný..

V

ah taylar geçiyor
yorgun taylar
durmayan taylar
kanayan taylar
ölmeyen taylar
geri dönecek taylar ah

artýk duralým yürek
çok karýþmadan bu duvar
bu toprak
bu bulutlar

bu gündüz
bu gece

bu akrep
bu insan
bu yýlan

bu ben
bu tay
bu dün
bu bugün
bu yarýn
bu þiir
bu an
Sosyal Medyada Paylaşın: