SONBAHAR ÇİÇEĞİ

Ey sonbahar çiçeði! Açmak senin neyine?
Mademki her günahýn izi var yapraðýnda.
Belli ki bir oyunun hazýrlýðý var yine,
Kimin adý yazýlý kurduðun tuzaðýnda?

Kangrene döner yaram elinle merhem sürsen,
Þeytanlar selam vermez gerçek yüzünü görse,
Sakýn yaklaþma bana çünkü günahkârsýn sen,
Kimsede suç arama gözlerin bakar körse.

Kaç masum caný yaktýn kýzýl zehrin nakþedip?
Yedi baþlý akrebe ne gerek var sen varken.
En nadide çiçeðin üstüne yemin edip,
Vicdanýn rahat mýydý aynalara bakarken?

Þimdi uzak dur benden günahlarýnla yaþa,
Her gününü düðün et, yaptýklarýnla övün.
Efkâr bile yakýþmaz o kirpiðe o kaþa,
Bari piþman oldum de, dünü hatýrla dövün.

Her cümlenin ardýndan yeni bir yalanýnla,
Masum rolüne girdin yaslara bürünerek.
Yanaðýndaki yaþta bin türlü planýnla,
Yýlan gibi yaklaþtýn yerlerde sürünerek.

Mehtaba benzetmiþtim lanet olsun yüzüne,
Dönme artýk istemem bakma bu taraflara.
Þen dünyam zindan oldu inandýkça sözüne,
Kapattým o defteri koydum tozlu raflara.


Fikret CENGÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın: