Bir okul var uzaklarda, Etrafý dikenli tellerle kaplý Köyün doyumsuz çamurlarý Çocukluðumu onun kucaðýna attý, Yedi yaþýmýn küçük tomurcuklarý, Bu okulda bir bir patladý Gariban fakir köylü çocuklarý, Ana hasretiyle gözler yollarý... Aþaðý deredeki kurbaða uðultularý Alýp götürür küçük umutlarý Yemekhanedeki aþçý baþlarý Azrail gibi korkutur körpe yavrularý Dile gelse bu okulun duvarlarý Bir adam gibi anlatýr eski anýlarý... Ýbrahim e.s.r adýnda bir adamý Devlet bu çocuklarýn baþýna yolladý Ýsmail k.l.ç diye bir Müdür muavini Deðneðiyle çocuklarýn baþýný yarardý, O yýllarýn bedduasý var hayatlarda Rüstem G...r..l.r sansar gibi pusuda Misket oynayan zavallý çocuklarý Gözünü kýrpmadan hunharca hýrpalardý; Þakir Albayrak gibi muhterem hocamý Devlet Mardin!e sürgüne yolladý, Duydum ki,Hakkýn yüce Rahmeti Bir gün alýp götürmüþ böyle birini Bilmem ki bu okulu nasýl yazýp çizmeli Namaza giderken önümüzü keserdi Bir grup saðcý serseri, Ey Allahsýz komünistler! Burasý Allah’ýn evi Kaybettirip izimizi telden girerdik içeri Saðcý Müdür Ýbrahim Ce....s..r un dönemi Küçük tomurcuklarý ezip geçti... Bir gün Bünyamin;Kenan ve Beni Odasýnda saatlerce sorgulayýp dinledi Bir þey bulamayýnca aðzýmýzý burnumuzu ezdi, O zaman ki müdür muavini Sadýk B..k..m..z..i, Üstümüze salar tepkimizi ölçerdi, Sadýk B.k..m..z.. de onlardan biriydi Ama gönlümüzü almasýný çok iyi bilirdi, Hem döverdi arkasýndan bizi teselli ederdi. O okulda neleri neleri görmedik ki, Düþünceleri uymasa da adam gibi Ahmet Güleç’i Biz rahmetle anýyoruz þimdi... Bu okul çok uzaklarda, Domuz çaný vardý dersliðin tavanýnda Elektrikler çok kesilirdi o yýllarda Domuz çaný hemen yetiþirdi imdadýmýza... Güller arasýnda uyuya kalan çocuklara Köpek ya da kedi olurdu deva, Güneþ süzülürken ufukta Kükrer dururdu baþýmýzda bir hoca, Etüt baþladý zil duyulmadý mý oraya Apar topar uyanýrýz bir anda Topuklarýz etüt için sýnýflara Kimimiz kitaplara, kimimiz sýralara Býrakýrýz kendimizi deliksiz uykulara... Bu okul çok uzaklarda, 1981 ile 2006 yýllarý var aramýzda Nuri Yal...ç.n.’dan miras kaldý sandýðým bana, Boya yaparak baþladým o gün çalýþmaya Para olmasa hangi kýzlar takýlýrdý arkama Bir aþk için gider mi insan disipline, Melek için ben katlandým hepsine, Ayrýldýk 30 haziran 1981’de O kaldý orada ben gittim kayseriye Postacý bir mektup getirdi elime, Ýlk satýrda karþýma çýkan tekerleme, "Uzun bir yol var aramýzda, Bir ucunda sen bir ucunda ben, Bir ateþ yanýyor baðrýmda, Ateþi sen dumaný ben." Ve nihayet noktalanýyordu þu ibareyle, "Bir mektup gönderiyorum, Sana olan özlemimi gidermek için Ve bir mektup bekliyorum, Senden gelecek sevgi için..." Bu aþk olmasaydý bizde, Nasýl dökülürdü mýsralar dizelere Okul dedik ya okul iþte, Biz böyle okuduk feleðin çemberinde Yýlmadýk dayandýk geldik bu günlere, Ýlk aþkýmýz o gün filizlendi içimizde, Yolumuz hiç kesiþmedi bir daha Melek’le Gül bahçesinde derlediðimiz sevgimizi; Kaptýrmadýk hiçbir serseriye, Bu okul çok uzaklarda, Aþk ve sevginin tadý kaldý damaðýmýzda Çocuk olsaydýk bizde bu günlerde, 23 Nisaný doya doya yaþardýk, Dikenli teller içinde... Yýl:23.04.2006 Yer: Çengelköy/ÝST EROL Kekeç NOT:23 Nisan çocuklarýna atfen yazýlmýþtýr... Onlara ithaf olunur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.