Yerden yükselen Ufukta bir duman, Görünmüyor hiçbir yan Gözlerinin buðusundan... Güneþte parýldayan Ýçimden akýp kayan Yüreðime sýðmayan Hep senin sevdan... Ýlk insan topraktan Karýlmýþ harcýmýzdan Damarlarýmda dolaþan Sevgimiz sevdadan... Aynalarda yalan Durmuyor zaman Var mý gençlikten kalan, O güzelim sevdadan... Sarkan saçlarýndan, Tomurcuklar patlayan Sen deðil mi o insan? Bana sevdalanýp yanan... Geldin bana uzaklardan Yürüdün sarp yamaçlardan, Dayandýn dizlerine durmadan Peki neden söndü o sevdan... Bilmez misin karanlýk her yan Karanlýkta gelir uluma çakallardan Gider sevda, sevgisiz yüreðinden, Peki neden geldin, beni anlamadan?... Yýl:29.04.2004 Saat:16.15-16.25 Kadýköy/Ýst EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.