Ýlkokulda,tahta sýralarda bir kýz otururdu Ýnci beyaz diþleri, Minnacýk elleri, Kapkara gözleri vardý. Bu yüzden ona: Karagözlü kýz derlerdi. Geleceðe hep ümitle bakardý Öðretmenin: Büyüðüce ne olmak istersin? Sorusuna her keresinde, Öðretmen olacam derdi. Sonra, Keþke sonrasý hiç olmasaydý Karagözlü kýz büyüdü Öðretmen olamadý ama Karagözlü kadýn oldu Bir yürekti,sevdi ikiye Çocuðu oldu üçe böldü yüreðini . Hayat acýmasýzdý. Gün geldi, Ne eþi, Ne iþi, Nede aþý kaldý. Gözlerinde hüzün Yüreðin de yangýn, Kucaðýnda bir çocukla kaldý. Herkes ondan bir þeyler istedi Direndi,direndi olmadý Bir gün, azgýn nefislerin kurbaný oldu Artýk,çaðdaþ köle pazarýnda alýnýp, satýlýyordu Bilirmiydi böyle olacaðýný? Bilseydi, büyürmüy dü Karagözlü Kýz.
Orhan ERDOÐAN Ýstanbul/2004 ‘CAHÝLLÝÐÝN EYLEME GEÇÝÞÝNDEN DAHA KORKUNÇ BÝR ÞEY YOK.’ GOETHE.
Orhan Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Orhan ERDOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.