ilkin gözlerinden baþlýyorum gözlerin diyorsam hani anamdan sonra ilkbahara açýlan ikinci pencere
ardýndan saçlarýn gecelambasýnýn düþtüðü anda deðer biçilemeyen
ama en çokta ellerin ýsýtýyor ellerin bir doðum sonrasý kendi göbeðini kesen bir annenin elleri...
ah Nebahat ! yolumu ne zaman kaybetsem yüreðin kocaman bir liman oluveriyor bana Nebahat diyorsam usulcacýk Nebahatin... bir çocuk, adý var kendisi yok ve ne zaman bir kavgaya tutuþsa babasýna görünmeden mahallenin bütün çamuruyla ayný anda bitiveriyor annesinin koynunda...
geçmiþin sancýlarýna inat beni yeniden doður anne, doðurda büyüt görüyorsun ki kapýndan ayrýlabilmiþ deðilim daha... "Ýki þey var ancak ölümle unutulur Anamýzýn yüzüyle þehrimizin yüzü".( Cemal Süreya )
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.